บทที่ 2 ผูกมิตร

เริ่มที่การทักทาย วัฒนธรรมการทักทายของไทยเรานั้นคือ การไหว้ คนจีนการไหว้นั้นเป็นการปฏิบัติต่อเทพเจ้า พระ และบรรพบุรุษ ที่เรามักได้ยินจากเทศกาลต่างๆ ของชาวจีนอยู่เสมอเช่น เทศกาลการไหว้บรรพบุรุษ เช็งเม้ง เทศกาลการไหว้พระจันทร์และเทศกาลการไหว้เจ้าต่างๆ ดังนั้นหากเราไปยกมือไหว้คนจีนเขาจะรู้สึกแปลกๆ อาจถึงขั้นตกใจเลยทีเดียว ชาวจีนจึงมักจะทักทายด้วยการกล่าวคำทักทายและก้มศีรษะเล็กน้อยเท่านั้น

ต่อด้วยการถามสารทุกข์สุขดิบหลังจากการกล่าวทักทายกันไปแล้ว การถามสารทุกข์สุขดิบกันบ้างก็เป็นการสร้างมิตรภาพอันดีทั้งยังเป็นการแสดงความใส่ใจหรือการใช้เริ่มต้นการพูดคุยก็ได้เป็นอย่างดีด้วย

ปิดท้ายด้วยการร่ำลา วิธีร่ำลาของชาวจีนก็เหมือนกับการทักทายแค่กล่าวคำลาพร้อมกับก้มศีรษะเล็กน้อยก็เพียงพอแล้วหรือถ้าเป็นการร่ําลาในหมู่เพื่อนฝูงก็มักจะใช้การโบกมือตามประเพณีตามธรรมเนียมฝรั่ง

การแนะนําตัวเองการแนะนำตัวเองโดยทั่วไปแล้วเมื่อพบเจอกันครั้งแรกชาวจีนมักจะถามแซ่นามสกุลในการสนทนามักจะเรียกแซ่เพื่อเป็นการให้เกียรติกันแต่หากสนิทสนมกันคุ้นเคยกันดีก็สามารถเรียกชื่อได้เลย

เราสามารถใช้ประโยคต่อไปนี้แนะนำตัวเองได้

แล้วถ้าอยากจะบอกว่าเราเป็นใคร มาจากที่ไหน ก็สามารถใช้ประโยคต่อไปนี้ได้

การกล่าวขอโทษและขอบคุณของคนจีนจะมีการแบ่งเป็นหลายระดับด้วยกัน

หากเราได้รับความช่วยเหลือจากชาวจีนและกล่าว"谢谢(เซี่ยเซี่ย)"พร้อมกับไหว้แบบไทยๆก็สามารถทำให้เขารับรู้ถึงความซาบซึ้งใจจากนักท่องเที่ยวเช่นเราและเราที่ได้รับความช่วยเหลือจากเขาได้ไม่น้อย